دانشگاه رایرسون با انتشار مقاله‌ای، چشم‌انداز مهاجرت را در شهرهای کوچک و متوسط کانادا مشخص کرده است. تورنتو، مونترال، کلگری و ونکوور مقاصد محبوب مهاجران کانادا هستند؛ اما آمار نشان میدهد جذب مهاجران بیشتر در شهرهای کوچک کانادا اتفاق افتاده است. به‌گفته‌ی دیوید کمپبل، نویسندۀ مقالۀ یادشده، بین سال‌های ۲۰۱۳ تا ۲۰۱۹، تعداد مهاجران مراکز شهری کوچک‌تر ۴۵درصد افزایش یافته است؛ درحالی‌که این میزان در مدت مشابه برای شهرهای بزرگ کانادا ۹درصد بوده است.
بیشترین نرخ مهاجرت در کانادا را تورنتو و ونکوور به‌ترتیب با ۱۶۳ و ۱۲۸ نفر از هر ۱۰هزار نفر ازآنِ خود کرده‌اند. این آمار برای ۱۴ مرکز شهری کوچک حدود ۱۰۰ نفر در ۱۰ هزار نفر اعلام شده است. نرخ مهاجرت به رجینا و ساسکاتون نیز به‌ترتیب 193 و 178 در هر ۱۰هزار نفر تخمین زده شده که بیشتر از شهر تورنتو بوده است. ۱۲ شهر کوچک تا متوسط دیگر شامل هالیفاکس، شارلوت‌تاون، فردریکتون، مونتکتون، سویفت‌کورنت، وینکلر، اشتاینباخ، براندون، تامپسون، بروکس، هایور ریور و وود بوفالو بوده‌اند. جذب مهاجران بیشتر در شهرهای کوچک کانادا پاسخی مستقیم به مشکلات ناشی از پیرشدن جمعیت و نیروی کار به این مناطق ذکر شده است.
در بسیاری از شهرهای کوچک کانادا، جمعیت رو به کاهش است که از آمار مرگ‌و‌میر بیشتر از آمار تولد حکایت می‌کند و آن‌ها برای ادامۀ رقابت‌های اقتصادی به پذیرش مهاجران ملزم هستند؛ ازاین‌رو، جذب مهاجران بیشتری را آغاز کرده‌اند. موضوع محدودیت‌های سفر ناشی از کرونا نیز مزید بر علت شده و کانادا برای بهبود وضعیت اقتصادی‌اش بیشتر از هر زمان دیگری به مهاجرت وابسته است. شایان ذکر است بین سال‌های ۲۰۱۳ تا ۲۰۱۹، نیروی کار کانادا ۱میلیون و ۹۵۰هزار نفر افزایش یافته که سهم بسیار بزرگی از این نیروی کار جدید مربوط به مهاجران بوده است.
مناطق دارای بیشترین رشد نیروی کار مهاجر رشد اقتصادی سریعی تجربه می‌کنند و کانادا با تقاضای فزایندۀ خدمات بهداشتی و برنامه‌های پشتیبانی درآمد روبه‌رو است. کمپبل در پایان مقاله‌اش گفته است نرخ بیکاری بیشتر از حد متوسط و افزایش تعداد افراد مبتلا به کرونا ممکن است حمایت از برخی از مهاجران را کاهش دهد؛ اما در بلندمدت، مهاجرت نقشی اساسی در رشد اقتصادی مراکز عمدۀ شهری و مراکز شهری کوچک تا متوسط کانادا ایفا خواهد کرد.
مسئولان مناطق شهری کوچک تا متوسط خلأهای بازار کار را شناسایی کرده‌اند و این خلأها قرار است با نیروی کار مهاجر پر شوند. برنامه‌های نامزدهای استانی (PNP) به آن‌ها اجازه میدهد نیروی کار مدنظرشان را بتوانند جذب کنند. این برنامه سود بیشتری به مناطق شهری کوچک تا متوسط می‌رساند؛ چراکه به نیروی کار بیشتر نیاز دارند و خدمات و مزایای بیشتری دراختیار متقاضیان قرار میدهند. ازاین‌رو، جذب مهاجران بیشتر در شهرهای کوچک کانادا اتفاق افتاده است.
استان مانیتوبا سال ۱۹۹۶ اولین منطقه‌ای بود که برای جذب نیروی کار ازطریق برنامه‌های استانی (PNP) اقدام کرد. راه‌اندازی سیستم Express Entry در سال ۲۰۱۵ نیز از دیگر برنامه‌های کانادا برای جذب نیروی کار ماهر بود. ناگفته نماند برنامۀ مهاجرتی آتلانتیک (Atlantic Immigration Pilot) یکی دیگر از برنامه‌های جذب نیروی کار برای مناطق نوا اسکوشیا، نیوبرانزویک، نیوفاندلند و لابرادور و جزیره پرنس ادوارد به‌شمار می‌آید که از سال ۲۰۱۷ آغاز شده است.
درپایان، باید به این نکته اشاره کنیم اگرچه کرونا کاهش مهاجران کانادایی را به‌دنبال داشته، دولت کانادا متعهد شده است در سه سال آینده حدود ۱میلیون و ۲۰۰هزار نفر مهاجر جدید بپذیرد. پیش‌بینی میشود از این تعداد سالانه حدود ۸۰هزار نفر ازطریق برنامه‌های استانی (PNP) و ۶هزار نفر ازطریق برنامۀ AIP جذب شوند.
اگر به تحصیل در کانادا و یا به مهاجرت به کانادا علاقمند هستید با ما همراه باشید.
منبع:
